|
|
|
|
 |
Wieś położona w gminie Wróblew. Po raz piewszy wspomniana w 1364 roku w dokumencie kasztelana spicymierskiego Piotra Świnki, który posiadając Charłupię i Dzigorzew, sprzedał sołectwo tej ostatniej wsi. Potomkowie Piotra Świnki przyjęli nazwisko Charłupskich. W 1436 roku Charłupia Wielka przeszła w ręce Malskich herbu Nałęcz, następnie pod koniec XVI w. stała się własnością Zapolskich, a od 1680 roku rodziny Walewskich. Na wschodnim krańcu dwór, w którym w latach 1912-1913 mieszkał Władysław Reymont. Jest to budowla bezstylowa, pierwotnie z końca XVII w. przebudowana w XVIII w. i 1 poł. XIX w. Zbudowany przez rodzinę Walewskich, wiele razy przebudowywany, co spowodowało, że całkowicie zatracił swój stylowy charakter, nabrał cech XIX - wiecznej kamienicy mieszczańskiej. Obecnie znajduje się w bardzo złym stanie. Jedynym śladem dawnej świetności dworu jest oryginalna polichromia (wykonana przez Betelmana), którą można oglądać w pomieszczeniu pełniącym niegdyś funkcję salonu. Bardzo interesujące jest otoczenie dworu. W zaniedbanym parku podworskim w odległości 100 m na północ od omawianego obiektu znajduje się staw. Na leżącej w jego centrum wysepce można oglądać dość tajemniczy kopiec ziemny o nieregularnym kształcie. Badania wykazały, że kopiec ten jest usypany z gruzu pozostałego po znacznie starszej budowli. Zarówno dwór i okoliczny park jest bardzo zaniedbany i zdewastowany. Na budynku nowej szkoły usytuowanej przy drodze do Sieradza wmurowana w 1967 r. tablica, wyrażająca wdzięczność mieszkańców wsi dla Władysława Reymonta za ufundowanie budynku szkoły. Z Charłupią Wielką związany jest Władysław Reymont, który był właścicielem tego majątku w l. 1912-1913. Uwiecznił on chłopów z Charłupi W. w zbiorze nowel "Pęknięty dzwon". Obecna na jego pogrzebie (1925 r.) delegacja mieszkańców wsi złożyła na grobie wieniec z napisem na szarfie: "Swemu przyjacielowi - chłopi z Sieradzkiego". Zdjęcie współczesne: |
 |
|||
|
